Het einde van een tijdperk, de wel beroemdste ooievaar van Nederland is niet meer. Hij broedde sinds meer dan 10 jaar in het Vondelpark en had veel nageslacht. Bekend en goed herkenbaar was hij door zijn loopje, veroorzaakt door een verdikt hielgewricht was hij kreupel en liep mank. Dat hinderde hem niet bij zijn territoriale gedrag, hij verdedigde zijn broedgebied met verve tegen concurrenten. Misschien is hem dat wel fataal geworden, want er wordt onder ooievaars niet bepaald zachtzinnig om het territorium gevochten.
Tussen de bedrijven door vloog hij ook naar Slotermeer, hier werd hij door een bewoonster gevoerd. Op de GPS-mast op het Gerardhuis zat hij dan uit te rusten en van het weidse uitzicht over het Sloterpark te genieten. Ik woon er paal tegenover en werd er altijd vrolijk van als ik hem zag. Ik ga hem missen.